e tegeltjeswijsheden van mindfulness-goeroes zijn moeilijk te ontwijken. Overal slingeren ze ongevraagd hun adviezen naar je toe. Op internet, in boekwinkels en vanaf schilderijtjes in de Xenos:
“Laat gaan wat was, accepteer wat is, omarm wat komt.”
“Just be in the moment.”
“De eerste stap naar geluk is mildheid en acceptatie.”
Het is natuurlijk geen totale onzin, dat mindfulness-denken. Natuurlijk is het goed om met aandacht te leven. Te letten op je ademhaling. Om niet bij het minste of geringste uit je vel te springen van woede. Om niet gelijk je oordeel klaar te hebben. Maar toch. Er bestaat ook zoiets als goed en kwaad in de wereld. Van niet alles kun je zeggen: Laat gaan wat was, accepteer wat is, omarm wat komt.
Schreeuw om bevrijding
Om maar wat te noemen: Er zijn circa 46 miljoen mensen die worden uitgebuit als slaaf. Wereldwijd zitten twee miljoen kinderen gevangen in de commerciële seksindustrie. Een meisje op de Filippijnen dat gedwongen wordt om seksuele handelingen te verrichten voor een webcam, heeft niks aan Happinez-wijsheden over ‘ontspannen leven in het hier en nu’. Zij schreeuwt om bevrijding, om recht vanwege het verschrikkelijke onrecht dat haar wordt aangedaan.
Datzelfde geldt voor de duizenden kinderen die worden uitgebuit in de visindustrie op het Voltameer in Ghana. Zij moeten duiken om verstrikte netten los te maken. Veel kinderen verdrinken er. Mildheid en acceptatie? Hoe goed dat ook kan zijn in andere situaties - niet hier!
Kerkvader Augustinus zei ooit: “Hoop heeft twee dochters: woede en moed. Woede om hoe de dingen gaan, moed om de dingen beter te maken dan ze zijn.” Dan gaat het niet over blinde drift. Dat brengt slechts vernietiging. Nee, Augustinus doelde op ‘heilige woede’. Een woede die zich niet uit in verwoesting, maar juist in daden van moed, liefde en recht.
Heilige woede
Ook vandaag zijn er mensen die door ‘heilige woede’ in beweging komen, soms met gevaar voor eigen leven. Zo zijn er mensen van International Justice Mission die, in samenwerking met de politie, het Voltameer opgaan om er kindslaven te bevrijden en uitbuiters voor het gerecht te dagen. Wat mij betreft zijn het helden. Juist omdat ze het hier en nu niet accepteren en hun levensdoel meer is dan ‘just be in the moment’ met een kop cappuccino op de bank.
Bekijk hier een video over kindslavernij op het Voltameer.
Door: Gertjan de Jong, storyteller