Francesca heeft een brede glimlach en sprekende, bruine ogen. Ze is spraakzaam en lacht veel. Toch heeft deze stralende vrouw een moeilijk en pijnlijk verleden.
Zeventien jaar jong was ze op de avond dat ze werd bevrijd uit een bar in de Dominicaanse Republiek. Het was 21 november 2015. De Dominicaanse politie en IJM voerden een gezamenlijke reddingsoperatie uit. Daarbij vonden en bevrijdden ze Francesca, samen met negen andere meisjes en één jongvolwassene. Twee mannen werden gearresteerd. Eindelijk kwam er een einde aan Francesca’s nachtmerrie.
Die nachtmerrie was een paar maanden eerder begonnen. Francesca vertrok, zonder het haar ouders te vertellen, samen met haar vriendin María*. María had mooie plannen, zei ze. Ze zouden samen een paar dagen naar het strand gaan, leuke plekken bezoeken en nieuwe vrienden maken. Francesca had er zin in.
“We vertrokken om zes uur ’s ochtends,” herinnert ze zich. “We stapten op een bus. María wees naar vijf andere meisjes en zei: ‘Kijk, die gaan ook met ons mee.’ Later kwamen we bij een park aan. Daar moesten we allemaal uitstappen. María zei: ‘Ze komen ons hier halen en nemen ons mee naar een club. Daar kunnen we doen wat we willen.’”
Maar daarna werden ze niet naar een club, maar naar een hotel gebracht. In de bar van het hotel zag Francesca dat er verschillende jonge meiden aan het werk waren. Met een schok realiseerde ze zich dat ze was bedrogen. “María verdween en sprak nooit meer met me. Ze had me verkocht.”
Francesca met haar vierjarige dochter
Elke dag moest ze werken van zeven uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts. Een vrije dag kreeg ze nooit. Francesca: “Wij moesten als tienermeisjes contact maken met de mannen in de bar. Als een man geld gaf, moest je samen met hem naar het hotel gaan dat eigendom was van de eigenaar van de bar, Mikin*. De mannen betaalden slechts vijf dollar voor zo’n uitje.”
Francesca herinnert zich niet hoeveel mannen betaalden om haar uit te buiten: “Ik weet alleen dat het er heel veel waren.” Ze gebruikte drugs en dronk de alcohol die de mannen haar gaven. Dat hielp om de pijn niet te voelen en de nacht door te komen. Ze had geen mobiele telefoon en kon niemand buiten het hotel bereiken. De bareigenaar dwong haar om te werken, onder dreiging dat ze anders geen geld kreeg en nooit meer mocht vertrekken. “Ik wil je daar niet zien zitten en niets doen,” herhaalde hij vaak.
Het waren gruwelijke maanden. “Ze sloegen me met een knuppel als ik hun klanten niet wilde bedienen,” herinnert Francesca zich. “Ze verkrachtten me, drogeerden me en vaak gaven ze me geen eten. Soms barstte ik in huilen uit en wenste ik dat ik dood was.” Als ze dit vertelt, komen er opnieuw tranen in haar ogen. Ondanks haar pijn bleef Francesca God vragen om voor haar te zorgen en haar te leiden.
Bij de bar stonden altijd veiligheidsmannen die de omgeving bewaakten. Op een dag zei Francesca tegen één van hen dat ze een telefoon nodig had. “Ik moet een ander meisje bellen om eten te brengen,” loog ze. De man geloofde haar en gaf haar zijn telefoon. Vervolgens belde ze een familielid. Haastig legde ze uit in wat voor situatie ze was beland. Ze nam een enorm risico, maar deze moedige stap pakte goed uit. Dankzij haar telefoontje konden Francesca’s ouders een officiële aanklacht indienen dat hun dochter werd uitgebuit. Bovendien konden ze enkele cruciale details geven over haar verblijfplaats. Het Openbaar Ministerie nam contact op met IJM voor ondersteuning.
Mikin, de eigenaar van de bar, was een belangrijk persoon in de lokale gemeenschap. Hij was vader van een lokale rechter en schoonvader van één van de drie rechters van het gerechtshof waar zijn zaak werd behandeld. Vanuit de lokale gemeenschap werd er voortdurend druk uitgeoefend om Mikin vrij te krijgen. Het Openbaar Ministerie en IJM bleven echter zoeken naar recht en waarheid. Uiteindelijk werd Mikin in september 2015 schuldig bevonden aan seksuele uitbuiting en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf.
De dag na de bevrijding werden Francesca en de andere meisjes naar een veilige opvangplek gebracht. Ze kregen traumazorg en medische hulp voor de medische complicaties die optraden als gevolg van het maandenlange misbruik. IJM-medewerker Luz del Alba hielp Francesca bij haar terugkeer naar haar familie in Santo Domingo. “Ik ben onder de indruk van haar veerkracht en positieve instelling,” zegt ze.
Over María, de vrouw die haar verkocht, zegt Francesca: “Ik heb haar vergeven. Ik koester geen wrok in mijn hart. Ik laat het in de handen van God. Hij is degene die weet hoe Hij recht moet doen.”
Inmiddels heeft Francesca een opleiding tot schoonheidsspecialiste afgerond en een dochter van vier. Ze zegt: “Ik ben heel dankbaar voor wat IJM voor mij heeft gedaan.”
Ze wil een stem zijn voor mensen die uitgebuit en geëxploiteerd worden. Op 30 juli 2021, de Internationale Dag tegen Mensenhandel, vertelde Francesca haar verhaal tijdens een conferentie waarbij de First Lady van de Dominicaanse Republiek en andere politieke leiders aanwezig waren. Haar verhaal maakte diepe indruk en bracht een stroom aan reacties op gang: beloften van steun en toezeggingen om het rechtssysteem te verbeteren. Francesca is vastbesloten om te blijven strijden, zodat meisjes niet in angst hoeven te leven voor mensenhandelaren. “Ik laat me door niemand verslaan.”
*Francesca, María en Mikin heten in werkelijkheid anders.