“Ik kan dit niet. Nee, ik ga hier geen ramptoerist spelen.” Die gedachte krijgt Rokus Maasland, als hij het busje uitstapt bij het After Care House in Ghana. Het vrolijke gezang van kinderen komt hem tegemoet. Net daarvoor stond zanger Rokus samen met de andere ambassadeurs van IJM bij Lake Volta. Dé plek waar zoveel kinderen in slavernij leven. De plek waar Rokus het letterlijk uitschreeuwt naar God. “Waarom laat U dit gebeuren?”
Rokus, met zijn zware, karakteristieke The Bowery-stem kan al net zo beeldend vertellen als hij zingt. “Ik vond het helemaal te gek om met andere muzikanten en ambassadeurs van IJM naar Ghana te gaan. Maar ik had mij totaal niet voorbereid op de emotionele impact van de reis. Je ziet zoveel ellende van dichtbij,” vertelt hij over het moment dat hij zo onder de indruk raakt van slavernij. Eén van de begeleidsters van het After Care House komt naar Rokus toe. Ze raken aan de praat en zij laat Rokus de andere kant zien. “Het raakt ons zo diep dat jullie vanuit het rijke Nederland niet zomaar geld onze kant op gooien, maar zelf in het vliegtuig stappen. Je werk en je gezin gedag zegt om ons te ontmoeten.” En toen ging voor Rokus de knop om. “Ik wil de kinderen in de ogen kijken, ik wil dit vol aangaan.” Het levert een bijzondere ontmoeting op.
Vergeten kinderen
Het ambassadeurschap van The Bowery begint bij een journaaluitzending van een paar jaar geleden. Rokus ziet hierin een meisje dat naar Europa wil reizen. Haar ouders betalen veel geld aan een mensensmokkelaar, maar er komt nooit een boot opdagen. Het meisje belandt in de seksindustrie. “De ouders denken dat ze in Europa zit, Europa weet niet dat ze komt. Het kind wordt niet gemist, ze verdwijnt gewoon, is vergeten. Dat raakte mij zo,” blikt Rokus terug.
Hij schrijft er het indrukwekkende nummer ‘Take my hand’ over. Toch blijft het lang op de plank liggen, omdat Rokus het niet vindt passen bij zijn andere nummers. Tot fans vertellen dat ze na het luisteren van zijn nummers actie hebben ondernemen om bijvoorbeeld relaties te herstellen. “Hoe gaaf zou het zijn als ik dan ‘Take my hand’ toch uitbreng, en we ervoor kunnen zorgen dat een aantal kinderen niet vergeten wordt, die nu wel vergeten zijn,” vertelt Rokus bevlogen, die daarom contact zocht met IJM. “Ik volg IJM al heel lang, ik ben echt groot fan. Ik wist direct; met dit nummer kunnen we samenwerken.”
Zo werd The Bowery enthousiast ambassadeur van IJM. Tijdens de theatertour van het album ‘Broken Jars’ in het najaar van 2019 is IJM aanwezig bij elk concert. Op dat moment richt IJM zich op Lake Volta, het Ghanese meer waar veel kinderen in slavernij leven. Het meisje Esther dat werkt op Lake Volta, op de beelden vervangen door een actrice, staat hierin centraal. “Ik sleepte letterlijk naar elk concert zo’n grote banner van Esther de auto in. Als ik ‘Take my hand’ zong, zag ik haar gezicht, haar verhaal voor mij.”
We vliegen weer vooruit naar het voorjaar van 2020, als Rokus het After Care House in Ghana toch binnenstapt. Na een enthousiast dans- en zangoptreden van de kinderen mag The Bowery zingen. Voordat Rokus begint wijst de begeleidster hem op een klein meisje, twee meter voor hem. “Haar ken je wel, dit is de echte Esther,” vertelt ze. “Zat ik daar ineens op twee meter afstand van Esther ‘Take my hand’ te zingen. Dat was zo mooi om te kunnen doen. Ik vind het zo mooi dat het lied daar geklonken heeft, dat Esther en alle andere bevrijde kinderen dit ook gehoord hebben. Dat maakt het rond,” vertelt Rokus met een brok in zijn keel.
In het After Care House ziet Rokus hoop. “Het is zo mooi om de weerbaarheid van de kinderen te zien. Dan zie je een kind, letterlijk vol littekens, met een grote glimlach. Je ziet herstel. De begeleidster in het huis is niet alleen hulpverleenster, maar gaat ook mee met bevrijdingsoperaties. Met gevaar voor eigen leven. Zodat zij het eerste gezicht is dat een bevrijd kind ziet en blijft zien de komende maanden. Vrijheid krijgt echt een gezicht, ieder kind is er een. Dat vind ik heel hoopvol.”