Dat het zo’n groot succes zou worden, had Wouke nooit durven dromen. Nog voor de winkel openging, brachten mensen uit Goes en de wijde omtrek hun kleding. “Ik dacht: dit stopt een keer. Want na een tijdje heeft iedereen z’n kast toch opgeruimd? Maar dat was niet zo. In drieënhalf jaar was er nooit één dag waarop we geen kleding binnenkregen.”
Het idee voor de winkel ontstond in 2020. “Kleding is al lange tijd een hobby van me,” vertelt Wouke. “Tegelijk hoorde ik steeds vaker verhalen over overvloed aan kleding, uitbuiting in de kledingindustrie en vervuiling die ermee gepaard gaat. Zo ontstond het verlangen om een tweedehands kledingwinkel te beginnen.”
Voor het geld hoefde ze het niet te doen. Haar man Marc heeft namelijk twee goedlopende bedrijven: een uitgeverij en een reclamebureau. “Zo kwamen we op het idee om de opbrengst van de winkel aan goede doelen te geven.”
Via Instagram en Facebook deelde ze haar plannen. Marc hielp met de promotie en zorgde voor een stuk in de Zeeuwse krant. Daarna ging het snel. Mensen begonnen kleding te brengen én meldden zich als vrijwilliger. Wouke: “Voor de winkel begonnen was, had ik al zo’n tien of twaalf vrijwilligers!”
Intussen blijft de aanvoer van kleding maar groeien. “Mensen komen zelfs uit België en Duitsland om hier te winkelen en hun kleding te brengen. Eigenlijk wordt het te veel om hier te verwerken. Soms overwegen we naar een groter pand te verhuizen, maar dan verlies je wel deze prachtlocatie. Dit is de aanlooproute naar de stad, iedereen komt hier langs.”
Die locatie verklaart volgens Wouke deels waarom de winkel zo’n succes is. “Natuurlijk heeft het succes ook alles met de vrijwilligers te maken. Zij bouwen dit mee. Het is echt onmogelijk om dit zonder vrijwilligers te doen. Daarnaast voorziet de winkel in een grote behoefte in Goes. Een tweedehands kledingwinkel was hier nog niet.”
Geen businessplan
De werkwijze van Wouke en Marc is eenvoudig. “We beginnen en we zien wel waar het strandt,” zegt Wouke. “Dus we maken niet eerst een heel businessplan. Wel hadden we het doel om een bepaalde omzet per dag te halen. Maar in de eerste week haalden we al vijf keer zoveel op! Dat hadden we totaal niet verwacht. Vandaar dat we nu van die idiote bedragen uitdelen.”
Dit jaar doneerde deeltwee maar liefst 90.000 euro aan goede doelen, waarvan 30.000 aan het werk van IJM. “IJM sluit goed aan bij onze missie,” legt Wouke uit. “IJM strijdt immers tegen uitbuiting en moderne slavernij, wat in de kledingindustrie veel voorkomt. Daarbij spreekt het mij aan dat IJM zo praktisch bezig is: ze doen echt wat aan moderne slavernij. Mensen die bevrijd zijn, worden niet losgelaten. Zij krijgen hulp om hun plek in de maatschappij terug te vinden.”
Wat ze het leukste vindt aan het runnen van deeltwee? “De enthousiaste reacties van de klanten en de goede doelen,” zegt Wouke beslist. “Sommige mensen komen hier elke dag. Ze kijken of er iets nieuws hangt, maar komen ook om een praatje te maken. Van rijk tot arm, hoog- en praktisch opgeleid, iedereen komt hier. We hebben elke dag blije klanten. Je vindt hier iets voor acht of negen euro waar je ergens anders tachtig of negentig voor betaalt, en het ziet er vaak nog net zo mooi uit.”
Oude sokken
“Kan ik dit hier kwijt?” vraagt ineens een oudere vrouw. In haar hand houdt ze een tas vol kleding. Wouke wijst haar waar ze de kleding kan laten en zegt dan lachend: “Zo gaat dat dus de hele dag door! Het is wel bijna altijd dameskleding. Vrouwen wisselen zoveel. Mannen dragen denk ik kleding af tot het versleten is.”
Aan het grote succes zitten ook schaduwkanten. “Mensen gebruiken ons ook als dumpplek,” verzucht Wouke. “Wij krijgen echt zulke slechte kleding soms, dat is gewoon troep. Dan denk je: had je dat niet in de container kunnen gooien? Kleding met gaten, met vlekken, oude panty’s, oude sokken, uitgezakte bh’s... je kan je niet voorstellen wat voor rommel wij hier krijgen. Dat vind ik weleens jammer. Je bent een hoop tijd kwijt aan rommel afvoeren. Maar ik denk dat je dat niet voorkomt.”
De wereldwijde kledingindustrie is grondig verziekt, daarvan is Wouke overtuigd. “Werkdagen van zestien uur zijn geen uitzonderingen in de fast fashion-industrie,” zegt ze. “En dat zeven dagen in de week, met nauwelijks tijd om te slapen of bij je gezin te zijn. Bazen van grote ketens als SHEIN worden rijk doordat anderen totaal misbruikt worden. Intussen worden mensen via social media helemaal gek gemaakt om te blijven kopen. Als we veertig jaar geen kleding maken in de wereld, dan hebben we nog steeds genoeg kleding. En dan loopt er niemand in oude vodden, hè?”
“Of ik hoopvol ben dat het verandert? Ik ben bang dat het pas ophoudt als de wereld ophoudt. Die grote ketens hebben zoveel macht. Er moeten goede wetten komen tegen uitbuiting, dat is de enige manier om het te veranderen. Wij kunnen ons toch helemaal niet voorstellen dat je zestien uur per dag moet werken en dat je geen vakanties hebt?”
“Gelukkig zie ik ook positieve veranderingen. Steeds meer mensen maken bewuste keuzes. Toen ik puber was, zo’n dertig jaar geleden, hoorde je niemand over tweedehands kleding. Dat is nu echt anders. Er rust geen taboe meer op tweedehands. Dat is zeker een hoopvolle ontwikkeling.”
Meer weten over deeltwee? Ga naar deeltweegoes.nl
Foto's: Koen Dorst, DMARC