egen jaar lang werkte Manikandan (20) als slaaf in een kleine snackfabriek in Zuid-Azië. Hij werd er mishandeld en uitgescholden. Tot afgelopen november. Zijn eigenaren waren erg druk vanwege een buurtfeest en de jongen greep zijn kans. Hij kroop door een klein raampje en ontsnapte. Voor hij wegrende, riep hij tegen zijn vrienden: “Ik zal terugkomen om jullie te halen!”
Na een reis van negen maanden vond hij eindelijk zijn familie terug. De belofte aan zijn vrienden vergat hij niet. Op 23 juli ging hij, samen met medewerkers van IJM en de lokale overheid, terug naar de snackfabriek om zijn vrienden te redden en te zorgen dat de wrede fabrieksbaas werd gearresteerd.
In 2009 werd Manikandan tot slaaf gemaakt, hij was toen nog maar 11 jaar oud. De fabrieksbaas had hem en andere jongens in zijn macht gekregen door hun families een lening te geven. Die lening bestond slechts uit 2.000 roepies (ongeveer 26 euro). Vervolgens bracht hij de jongens naar een andere provincie, ver weg van hun families.
De fabrieksbaas dwong de jongens om 13 uur per dag te werken en snacks te bereiden in de benauwde fabriek. Als ze een fout maakten, mishandelde de eigenaar hen met een gloeiendhete ijzeren staaf of met pollepels en stokken. Manikandan vertelde dat hij vaak werd uitgescholden: “Ik voelde me steeds waardelozer.” In die negen jaar mocht hij nooit zijn ouders bezoeken en de zeldzame telefoontjes met zijn moeder werden steeds wanhopiger.
Tot de 20-jarige jongen zo wanhopig was, dat hij een gewaagd besluit nam: hij besloot weg te rennen, in de hoop ooit zijn familie te bereiken. Het werd een reis van negen maanden. Onderweg waren er mensen die hem iets te eten of tijdelijk werk gaven, zo hield hij het vol. Op 16 juli 2019 kon hij eindelijk zijn moeder in de armen sluiten. Zijn zus zei: “We hadden hem negen jaar niet gezien. We konden niet geloven dat ons kleine broertje zo groot was geworden!”
Zijn moeder omhelsde en kuste hem. “Alles wat ik de afgelopen negen jaar heb gegeten, bevredigde me niet”, riep ze uit. “Maar vandaag zullen we een feestmaal hebben, want mijn zoon is in goede gezondheid teruggekeerd.”
Manikandan was blij om weer thuis te zijn, maar hij moest ook vaak denken aan zijn vrienden die nog vastzaten. Samen met zijn ouders zocht hij hulp bij Child Voice, een lokale partner van IJM. Manikandan vertelde alles: over de wrede fabrieksbaas, zijn ontsnapping, maar ook over zijn jongere vrienden die nog vastzaten. Daarop begon IJM, samen met de lokale overheid, een reddingsoperatie voor te bereiden.
Op 23 juli viel het reddingsteam de fabriek binnen om de drie vrienden van Manikandan te bevrijden. De jongens waren tussen de 14 en 16 jaar oud. De fabrieksbaas en zijn vrouw werden dezelfde dag gearresteerd en aangeklaagd op grond van de antislavernij- en kinderbeschermingswetten. Manikandan en zijn vrienden hebben vrijheidscertificaten gekregen, die garanderen dat geen slaveneigenaar meer aanspraak op ze kan maken.
Lees meer over deze reddingsoperatie in The Hindu en The Times of India.