Na de informatieavond verdiep ik mij in verhalen van bevrijde kindslaven. De ellende en uitzichtloosheid van de situaties waaruit zij gered werden, raakt mij diep. In sommige gevallen gaat de slavenarbeid generaties lang door. Ik lig er wakker van.

Ik herinner mij een warme avond in Mumbai, Zuid-Azië, ik was daar voor mijn werk. Ik liep langs een jongetje dat op de stoep lag te slapen. Hij leek niet ouder dan een jaar of zeven en lag opgekruld op de stenen tegels met zijn rug tegen een muurtje. Papieren zwerfaval was tegen hem aan gedwarreld en blijven liggen. In zijn vuist had hij stokjes met daaraan prachtig gekleurde ballonnen. Mensen liepen zonder om te kijken in het halfdonker langs hem heen. “Wie zouden morgen die ballonnen van hem kopen?” vroeg ik mij af. Waarschijnlijk gezinnen die iets te vieren hadden. Waar waren zijn ouders? Was er niemand die hem miste?

Beeld: Neeltsje Stephenson-Kramer

Het besef dat IJM juist voor kinderen als hij op de bres staat, voegde voor mij een extra dimensie toe aan mijn bijdrage voor de expositie. Het werd een installatie met een uitsnede van het slapende jongetje op een van de zijkanten. Binnenin heb ik een ‘infinity mirror’ gemaakt met heel veel kleine lichtjes die weerkaatsen en een sterrenhemel representeren. Ergens in al de ellende is Licht, Iemand die ziet en mensenharten aanraakt om in actie te komen. Dat perspectief had ik nodig om mij te kunnen verdiepen in de hartverscheurende verhalen van kinderen die vandaag gevangen zitten in slavernij.

Kunstwerk: ‘Loofhut met sterrenhemel'

Te zien in de collectie van de reizende expositie van ArsProDeo en Expressions for Justice. Meer informatie.