Poonam was nog maar 13 jaar toen ze werd verhandeld door haar oom en neef. Het meisje belandde in een bordeel in een beruchte rosse buurt in Zuid-Azië, honderden kilometers bij haar woonplaats vandaan. Daar werd ze gedwongen om seks te hebben met minstens vijftien klanten per dag. Ze herinnert zich de modderige vloeren, de bedwelmende drankgeur en de weerzinwekkende stank van de open toiletten. Op regendagen was het nog erger. Dan sijpelde het afvoerwater de kamers binnen waar Poonam en de andere meisjes werden misbruikt.
“Ik leefde van het absolute minimum,” herinnert Poonam zich. “Ik had slechts één of twee setjes schone kleren. De dagen waren lang, maar de nachten nog langer. Ik kreeg nauwelijks slaap. Als het mij werd gevraagd, moest ik gelijk klaarstaan om klanten te bedienen."
Op 4 september 2008 kwam er een speciale politie-eenheid om Poonam en negen andere kinderen te bevrijden. Het deed Poonam weinig. Na alles wat er gebeurd was, durfde ze niet meer te hopen. Ze dacht: ik zal wel worden overgeplaatst naar een ander bordeel. Maar nu vond er écht een verandering plaats. De politie arresteerde die dag negentien verdachten en sloot alle hotels in de omtrek waar kinderen werden uitgebuit.
De politieagenten gingen voor deze reddingsoperatie undercover het bordeel binnen. Ook de hoofdcommissaris deed alsof hij een klant was. Zodra hij de meisjes vond, zorgde hij ervoor dat alle toegangsdeuren van het gebouw werden gesloten. Zo konden de agenten de daders arresteren en negentien meisjes bevrijden.
Foto: rosse buurt in Zuid-Azië
Poonam werd naar een opvanghuis gebracht en kreeg twee jaar lang therapie en intensieve traumazorg. Het kostte haar veel strijd om een leven in vrijheid op te bouwen. Ze had alle vertrouwen in mensen verloren. Zes maanden lang bleef ze maar vragen: “Breng me terug naar de plek waar je me hebt opgehaald.” Maar de therapeuten bleven haar liefdevol steunen. Stap voor stap leerde Poonam weer om mensen te vertrouwen.
Lange weg naar herstel
Na twee jaar intensieve begeleiding hielpen IJM en de autoriteiten van haar geboorteland Poonam en achttien andere meisjes in 2014 veilig naar huis terug te keren. Met hulp van therapeuten vond Poonam de mentale kracht om te getuigen in de rechtszaak tegen haar oom en neef. Zij werden uiteindelijk veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. In het buurland waarnaartoe Poonam was verhandeld, getuigden drie andere survivors tegen de criminelen die Poonam misbruikten. Dit leidde in 2018 tot de veroordeling van de mensenhandelaar die de meisjes vasthield in het bordeel. Hij werd veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf.
Het nieuws van zijn veroordeling ging als een lopend vuurtje door de rosse buurt. Verschillende bordelen in de buurt sloten hun deuren. De bordeelbazen beseften dat ze niet langer wegkwamen met hun duistere business. De tijd van straffeloosheid was voorbij. In 2019 veroordeelde de rechtbank bovendien een groep klanten die deze bordelen hadden bezocht - het was een van de eerste keren dat een rechtbank in dit gebied klanten strafte in een mensenhandelzaak.
Niet meer bang
Deze veroordelingen vormden een doorbraak in de strijd tegen seksuele uitbuiting van kinderen in deze gigantische prostitutiewijken in Zuid-Azië. De kinderbordelen sloten uiteindelijk definitief hun deuren, omdat de politie consequent de wet handhaafde. Alleen al in door IJM gesteunde zaken arresteerde de politie meer dan 600 verdachten en droeg bij aan 84 veroordelingen. Daders werden veroordeeld tot gemiddeld negen tot elf jaar gevangenisstraf.
Poonam, die nu op eigen benen staat, heeft vier jaar gewerkt bij een internationaal voedselbedrijf in Jordanië en is onlangs verhuisd naar Koeweit om haar carrière in de voedselindustrie voort te zetten. In de toekomst wil ze terugkeren naar haar geboortedorp en een eigen veehouderijbedrijf beginnen. Ze heeft al vijf buffels aangeschaft en wil er binnenkort nog eens twintig aanschaffen. Ook droomt ze ervan om een kind te adopteren.
Poonam blijft vechten voor de rechten van survivors en voor hun emancipatie. “Ik ben niet meer bang," zegt ze met een strijdbare blik in haar ogen. “Ik wil blijven vechten voor andere meisjes zodat ze veilig zijn. Ik zal ervoor zorgen dat niemand ooit nog verhandeld wordt.”
*Poonam heet in werkelijkheid anders. Vanwege haar veiligheid gebruiken we een pseudoniem.