Pai groeide op in armoede. Hij was de tweede van vier kinderen in een klein dorp in Myanmar. Net als velen van zijn dorpsgenoten wilde hij een beter leven.
Na een jaar afstandsonderwijs zocht hij werk, gedwongen door de armoede. Hij had geen idee dat deze keuze zijn leven zou verwoesten. De komende tien jaar werden een nachtmerrie. Jaren van uitbuiting, dwangarbeid en lijden volgden.
De belofte van een beter leven
In 2006 werd Pai benaderd door vrienden en recruiters. Ze beloofden hem een beter leven in Thailand. Hij zou een baan in een fabriek krijgen en zijn gezin kunnen onderhouden. Ze gaven hem zelfs een voorschot op zijn salaris. Het klonk als een droom. Pai had geen idee van de risico’s. Hij reisde naar Thailand met een paspoort dat de recruiters voor hem geregeld hadden. Vol hoop begon hij aan zijn reis.
In Thailand aangekomen, bleek de werkelijkheid keihard. Pai belandde in een fabriek waar kleding werd geborduurd. De arbeidsomstandigheden waren slecht. In plaats van een vaste baan kreeg hij een tijdelijk werkvisum, waardoor hij weinig rechten had. Zijn loon was te laag om van te leven. Hij woonde samen met andere arbeiders in onveilige omstandigheden. Dit alles eiste een zware tol van hem.
Dwangarbeid en verslaving
De situatie werd erger. De fabriekseigenaar dwong Pai en anderen om drugs te gebruiken. Zo wilde hij voorkomen dat ze opstandig werden vanwege het zware werk. Pai raakte verslaafd. Intussen ging de uitbuiting van kwaad tot erger. Pai werd fysiek en emotioneel mishandeld. Hij raakte gevangen in een vicieuze cirkel van dwangarbeid en verslaving.
Emerald Sinn van IJM Myanmar vertelt: “Veel mensen uit Myanmar migreren om armoede te ontsnappen, maar eindigen in dwangarbeid en misbruik. Pai’s verhaal is helaas geen uitzondering.”
Bijna zeven jaar lang bleef Pai gevangen in deze situatie. In 2013 werd hij gearresteerd door de Thaise autoriteiten, omdat hij geen papieren had. Hij werd gevangen genomen en zat vier jaar in de gevangenis. Pai zegt: “Dat was het donkerste moment van mijn leven. Ik dacht dat mijn leven zinloos was.”
Een nieuwe start
In 2017 werd Pai vrijgelaten. Hij werd naar Myanmar gestuurd. In theorie was hij vrij, maar mentaal voelde hij zich gebroken. Hij had hulp nodig om te genezen, zowel fysiek als emotioneel.
In Myanmar kwam Pai in contact met IJM en hun partners. Met hulp van counselors begon hij te herstellen. Het was een lang proces, maar langzaam krabbelde Pai overeind. IJM gaf hem ook praktische hulp. Hij kreeg zelfs varkens om een klein bedrijf te starten. Het varkensbedrijf groeide, en later breidde hij uit naar de pluimveehouderij. Met de winst renoveerde hij zijn ouderlijk huis. Zijn familie had eindelijk een beter leven, en Pai herwon zijn zelfvertrouwen en gevoel van waardigheid.
Moedig leiderschap
Pai raakte betrokken bij het Future Star Network, een groep van survivors die wordt ondersteund door IJM. Als leider binnen het netwerk hielp Pai anderen bewust te maken van de gevaren van mensenhandel. Hij leerde hoe hij voor de rechten van andere survivors kon opkomen en hoe hij hen kon helpen om dezelfde valkuilen te vermijden.
“Ik had nooit gedacht dat ik een leider zou kunnen zijn,” zegt Pai. “Maar nu help ik anderen en voorkomen we mensenhandel in onze gemeenschap.”
Zijn verhaal is veranderd in een verhaal van hoop. Zelfs na jaren van lijden kan iemand herstellen en een verschil maken. Pai helpt anderen door zijn ervaring te delen en hen bewust te maken van mensenhandel. Hij wil een verschil maken in zijn gemeenschap. “Samen kunnen we de cyclus van mensenhandel stoppen,” zegt hij. “We moeten elkaar helpen om een betere toekomst op te bouwen.”
*Pseudoniem
