De zanderige weg van de parkeerplaats naar het MudRaise-terrein belooft weinig goeds. Het is 11:45. 27 graden. De challenge is al begonnen. De race start over een kleine twee uur.

Bijna driehonderd deelnemers melden zich bij de stand van IJM. Zij gaan vandaag door de modder op het parcours van MudMasters. Om aandacht te vragen voor IJM’s strijd tegen slavernij, fondsen te werven en – het schijnt echt te kunnen – omdat ze het gewoon leuk vinden.

Rachel Rosier, presentatrice bij de Evangelische Omroep en bekend als verslaggeefster bij het Sinterklaasjournaal, heeft zich ook gemeld. Het is het tweede jaar dat zij deelneemt. “En nee, niet omdat ik dit nu zo leuk vindt” geeft ze eerlijk toe. “Ik ben niet zo sportief.”

Des te meer waardering voor haar deelname. “Mijn vader is jaren geleden met IJM naar Zuid-Azië geweest voor een documentaire. De verhalen die hij mij over deze reis vertelde, zijn mij altijd bijgebleven.”

Tijdens de warming-up (waarom in vredesnaam, het is inmiddels 28 graden) geeft Rachel de deelnemers een peptalk. Ze vertelt het verhaal van Vijay, een door IJM bevrijd slachtoffer van slavernij. Vijay en zijn vrouw hadden een zoontje dat snel medische hulp nodig had. De eigenaar van de steenfabriek die hen vasthield, verbood hen naar het ziekenhuis te gaan. Hun kindje overleed. De eigenaar stond hen niet toe dat ze hun kindje begroeven. Vijay en zijn vrouw werden gedwongen door te gaan met hun werk in de brandende zon. Het lijkje van hun kind lag in een schuur.

Even stelt de hitte op het terrein in Haarlemmermeer niet zo veel meer voor.

Nog schoon...
Zodra Rachel is uitgesproken, zet de dj de muziek weer op standje hard. De deelnemers springen mee op de woorden van zangeres Alicia Keys: “This girl is on fire!’. En daar gaan ze. Ze zijn – los van de nodige zweetplekken – nog schoon.

Onder hen ook Elsa Schaddelee, sinds 2019 betrokken bij IJM. “Ik hoorde tijdens een vrouwenevent voor het eerst van het werk dat IJM doet in de strijd tegen slavernij. Ik voelde mij zo machteloos toen ik de verhalen over de tot slaaf gemaakten hoorde. Door deel te nemen aan de MudRaise kan ik echt iets bijdragen in de strijd tegen dit onrecht.”

En ook nu weer: petje af. Want ook Elsa geeft aan niet zo sportief te zijn. “Ter voorbereiding van vandaag ben ik maar wel vast wat gaan hardlopen. Toch wel handig wat kilometers in de benen te hebben.”

Obstakels
Dun, minder dun, jong en ouder, rennen enthousiast het parcours op. Te beginnen met een trap met veel – erg veel – treden. De berg is 42 meter hoog. Beloning aan de top is een licht briesje. Obstakels die volgen, vragen van de deelnemers dat ze door modderpoelen kruipen, aan een zogenoemde monkeybar hangen en zich door het territorium van musketratten waden. “Alles voor het goede doel,” roept iemand die besmeurd is met modder. Hij krijgt een bevestiging met de woorden, “Ach man, dit is toch vet leuk!” van een andere – totaal onherkenbaar geworden – deelneemster.

En dan de finish. Voor de een na zes, de ander na twaalf en voor een enkeling zelfs na zestien (!) kilometer. Helden! Het is inmiddels zo warm dat de laptop waar deze reportage op geschreven wordt, kuren begint te verto@&?!#...

Je respect tonen voor de deelnemers van de MudRaise, kan trouwens nog steeds. Ga naar www.mudraise.nl en doneer aan een van de deelnemers. Of aan allemaal natuurlijk. Deelname aan de MudRaise mag blijkbaar een beetje pijn doen… De stand op het moment van schrijven is al meer dan 140.000 euro aan donaties. Onze collega’s zullen hiermee op zoek kunnen blijven gaan naar kinderen, vrouwen en mannen als Vijay.

Tekst: Henk Jan Kamsteeg